Het is hoog tijd om onze geweldige Nicole eens in het zonnetje te zetten, want eerlijk: wat moeten we nog zonder haar? Nicole zet zich al jaren tomeloos in voor Welkom in Utrecht en is ondertussen niet meer weg te denken uit ons team.

Het begon allemaal in juni 2021. Na een lange tijd in het buitenland te hebben gewoond zou Nicole weer terugverhuizen naar Nederland. In Thailand had ze een tijd lang vrijwilligerswerk gedaan in sloppenwijken, in Duitsland werkte ze met vluchtelingen en in Zweden deed ze ander vrijwilligerswerk. En ook in Nederland wilde ze zich graag nuttig maken. Via haar dochter kwam ze bij Welkom in Utrecht terecht: “Zij studeerde in Utrecht en deed hier vrijwilligerswerk. Ze zei dat Welkom in Utrecht een leuke organisatie was, dus heb ik ook contact opgenomen. En ze had helemaal gelijk, ik vind het heel leuk om hier als vrijwilliger rond te hobbelen!” Het feit dat er zoveel mensen met verschillende culturele achtergronden op een azc wonen vindt ze erg leuk, en daarnaast heeft ze het gevoel hier snel een verschil te kunnen maken: “Bij Welkom in Utrecht kun je gemakkelijk iets opzetten. Het is heel laagdrempelig, maar met grote impact. Er worden veel activiteiten aangeboden waar zowel azc-bewoners als mensen van buiten het azc aan mee kunnen doen, zonder dat iets verplicht is. Iedereen is welkom.”

Nicole coördineert twee taalcafés op het azc in Oog in Al, op woensdagmiddag en op vrijdagochtend. Die laatste is speciaal bedoeld voor moeders met kinderen en er is dan altijd oppas aanwezig. “Met de taalcafés van Welkom in Utrecht proberen we de mensen te ondersteunen die nog in de asielprocedure zitten en nog geen Nederlandse les mogen volgen op een taalschool. In deze fase moeten mensen heel veel wachten en mogen ze met veel dingen nog niet meedoen. Wachten is één van de ergste dingen en het is niet goed voor je mentale gezondheid. Met de taalcafés geven we hen de kans om de taal alvast een beetje te leren. Alle beetjes helpen!” Tijdens een taalcafé worden azc-bewoners één op één of in kleine groepjes gekoppeld aan een vrijwilliger die hen Nederlandse les geeft. Maar het taalcafé gaat om veel meer dan alleen de taal leren. “Mensen leggen contact en hebben aandacht voor elkaar. Ze komen hier één keer per week om samen 1,5 uur Nederlands te oefenen, maar er gebeurt ook veel buiten het taalcafé om. Taalkoppels nodigen elkaar thuis uit voor de lunch, er is een koppel dat samen gaat zwemmen omdat ze dat allebei leuk vinden, en een vrijwilliger leende zelfs voor een maand haar huis uit aan haar taalmaatje terwijl ze op vakantie was!”

Aangezien er veel één op één contact is en er vaak een fijne band ontstaat tussen taalmaatjes, wordt er ook veel gedeeld met elkaar. Ook verdrietige momenten, zoals na de aardbeving in Turkije en Syrië. “Je merkte dat zowel azc-bewoners als vrijwilligers overstuur waren. Veel vrijwilligers namen contact op met hun maatjes om te vragen of het goed ging met hun families. Er was veel aandacht voor elkaar.” Op de vraag wat het taalcafé Nicole zelf brengt, reageert ze: “heel veel vreugde maar ook veel verdriet. Je hoort heftige verhalen en soms voel je een rollercoaster van emoties. Maar er is ook heel veel warmte en liefde.” Wanneer er verhalen worden gedeeld over wat mensen hebben meegemaakt of waarom ze naar Nederland zijn gevlucht, kan dit soms best heftig zijn voor vrijwilligers. Gelukkig is er goed onderling contact tussen de taalcafévrijwilligers en worden er regelmatig bijeenkomsten georganiseerd. Daarin worden dit soort dingen besproken, of bijvoorbeeld over hoe je om kunt gaan met cultuurverschillen. Het is heel fijn dat er ruimte is om het hier samen over te kunnen hebben.

“Tijdens het taalcafé zie je ook echt de positieve kant van de maatschappij, vrijwilligers komen hier om iets goeds te doen. Veel mensen vinden het leuk om kennis te maken met de doelgroep en als taalmaatje heb je snel leuk contact, dus iedereen krijgt er vrij snel iets voor terug.” In de matching van taalmaatjes gaat Nicole secuur te werk om deze wederzijdse uitwisseling zo goed mogelijk te bevorderen. “Ik koppel mensen gevoelsmatig en kijk naar het kunnen en de behoeften van de vrijwilligers. Vaak probeer ik op leeftijd te matchen. Het belangrijkste is dat mensen graag naar het taalcafé komen. Als dat niet zo is, moet er worden bijgestuurd.”

En dat Nicole geliefd is onder de deelnemers van het taalcafé mag wel duidelijk zijn. Recentelijk heeft ze een operatie moeten ondergaan waardoor ze een tijdje uit de running was. Maar als Nicole niet naar het azc komt, komt het azc wel naar haar! Ze kreeg meerdere bezoekjes, onder andere van Mahmoud en Mohammed (zie foto).

Wil je ook vrijwilliger worden bij Welkom in Utrecht? Bijvoorbeeld als taalmaatje tijdens het taalcafé van Nicole? Of wil je iets anders doen? Neem dan contact met ons op via info@welkominutrecht.nu.