Normaal gesproken delen we vooral foto’s van deelnemers en vrijwilligers tijdens onze activiteiten, maar Welkom in Utrecht bestaat 10 jaar dus het is hoog tijd om onszelf eens voor te stellen! Vandaag is het Oekraïneteam aan de beurt: Hellen, Daria, Tanya en Ricky.

Hellen is medeoprichter van Welkom in Utrecht. ‘Wat we bij de oprichting in 2015 deden, doen we nu eigenlijk nog; zorgen dat vluchtelingen zich welkom voelen in Utrecht, dat ze zich thuis voelen. Ik zie dat dit  voor nogal wat Oekraïners lastig is. Die willen hier vaak niet zijn en missen hun vaderland verschrikkelijk. Maar ergens bij horen, (liever gebruik ik het Engelse woord ‘belonging’  – ik heb nog geen Nederlands equivalent gevonden), is cruciaal om een nieuw leven en netwerk op te bouwen, ook al is het maar tijdelijk. Het gevoel deel uit te maken van een stad, de inwoners ervan, het culturele leven, de taal leren spreken, samenzijn met Nederlanders; ik zie dat dit mensen zelfvertrouwen, hoop en energie kan geven. En dat heb je als vluchteling keihard nodig.’

Daria, die zelf in 2022 vanuit Oekraïne naar Utrecht vluchtte kan erover meepraten. ‘Toen ik net in Utrecht was, kreeg ik ondersteuning vanuit Welkom In Utrecht. Met mijn taalmaatje, waar ik nu drie jaar later nog steeds contact meeheb, oefende ik Nederlands, mijn kinderen gingen naar de kids’ club, en ik naar concerten.’ Daria is professioneel muzikant en speelt Bandura, een authentiek Oekraïens snaarinstrument. ‘Muziek en cultuur zijn heel belangrijk voor mij, nu misschien nog meer dan ooit. Alles wat er in Oekraïne gebeurt is verschrikkelijk. Mensen worden gek als ze alleen maar aan de oorlog kunnen denken. Een concert, theater, leuke dingen doen. Het is belangrijk om mentaal wat te kunnen ontspannen.’

Collega Tanya kwam al voor de oorlog naar Nederland. ‘Toen de oorlog begon dacht ik: Wat kan ik doen?’  Welkom in Utrecht gaf haar een antwoord. ‘Ik heb niet zomaar een baan, het is veel meer. Activiteiten aanbieden, aandacht geven, het feit dat zoveel Utrechters luisteren en willen helpen. Ik zie dat dit veel betekent voor Oekraïners. Ik ben dan wel niet gevlucht, maar ook ik vond het destijds moeilijk om een nieuwe wereld in te stappen. Dan is het fijn als je een zetje krijgt. Een organisatie als Welkom in Utrecht kan het verschil maken.’

Ricky ziet dit ook. Ze wil graag wat betekenen voor vluchtelingen. En ze krijgt er veel voor terug, zegt ze. ‘Mensen zijn heel dankbaar. En ik leer veel nieuwe dingen. Oekraïners hechten veel waarde aan hun cultuur, aan tradities. Samen Oekraïense liederen zingen, vyshyvanka (Oekraïense folkloristische patronen op blouses) borduren. Dat is voor hen waardevol. Dat hebben wij Nederlanders minder.’ Het is in Oekraïne ook normaal, zo leerde ze van Tanya, dat vrouwen op hun verjaardag een bos bloemen van hun man krijgen. Ook niet per se standaard in Nederland. ‘Op mijn verjaardag gaf Tanya mij bloemen omdat ze wist dat ik die van mijn vriend niet zou krijgen. We hebben er hard om gelachen.’