In juli geeft Hanibal aan dat hij een (taal)maatje wil. Rond dezelfde tijd neemt ook Henk contact op met Welkom in Utrecht. Hij wil op zijn beurt wel (taal)maatje zijn. Beiden zijn vijftigers, beiden hebben een gezin. Het verschil is dat Hanibal uit Syrië komt en Henk uit Utrecht. En dat Henk geen Arabisch spreekt en Hanibal nog niet zoveel Nederlands. Maar met dat laatste gaat Henk hem helpen. Drie maanden later komen een breed glimlachende Hanibal en Henk naar de infomiddag van Welkom in Utrecht op Plan Einstein. De twee blijken het goed met elkaar te kunnen vinden. ‘Henk is erg aardig’, zegt Hanibal in het Nederlands. ‘Ik vind het leuk om hem te ontmoeten.’ Henk komt inmiddels bij het gezin van Hanibal in huis, eet daar mee en praat er over van alles en nog wat. ‘Ik spreek Hani wekelijks’, zegt Henk. ‘Ik ken inmiddels het hele gezin en er is een leuke klik.’ Het contact geeft Henk nieuwe inzichten. ‘Ik raak zeer geïnteresseerd in de vraagstukken van het Midden Oosten, lees de krant anders en hoor van Hanibal veel over wat hij allemaal achter heeft moeten laten. Het opent opnieuw mijn ogen voor de waanzin van oorlog.’ Inmiddels gaan de twee mannen elke woensdagavond zwemmen. En ook dan praten ze Nederlands. Want daar is het tenslotte allemaal om begonnen.