Maram (25) en Judith (44) wonen allebei in Zeist. Begin november 2018 werden ze via Welkom in Utrecht aan elkaar gekoppeld. Het klikte en sindsdien zien ze elkaar regelmatig. Om Nederlands te praten, maar om nog zoveel meer te doen. ‘Soms winkelen we, soms lopen we met de hond in het park en soms gaan we naar het café om iets te drinken’, zegt Maram in bijna vlekkeloos Nederlands. ‘Ik vind het erg leuk om Judith te ontmoeten. Omdat we bijna elke keer andere dingen doen. We eten ook samen bij haar thuis en ze geeft mij informatie over dit land en de Nederlandse cultuur. We praten echt over van alles’. In het Nederlands? Maram lacht: ‘Ja, natuurlijk. Alles in het Nederlands.’

Judith hielp in 2017 een week als vrijwilliger voor de NGO Because We Carry in een vluchtelingenkamp op Lesbos. ‘Dat heeft mij zo geraakt dat ik vrij snel nadat ik terug in Nederland was mij via Welkom in Utrecht heb laten koppelen als (taal)maatje om zo ook hier vluchtelingen te kunnen helpen.’ Ik vind Maram een heel slimme, sterke en lieve jongedame. En ze heeft veel gevoel voor humor. Ze is keihard aan het werk om de Nederlandse taal en cultuur te leren kennen en eigen te maken. En dat gaat haar heel goed af. Ze leert ontzettend snel en wil precies weten hoe dingen in elkaar zitten; zowel de Nederlandse grammatica als onze gewoontes. Ze legt de lat voor zichzelf behoorlijk hoog, gaat echt voor perfectie. Bijzonder vind ik hoe ze haar draai gevonden heeft in een totaal vreemd land, zonder haar familie en vrienden in de buurt. Toen ze hier net was, had ze veel heimwee naar het sociale leven dat ze in Syrië had en hier weer moest opbouwen. Maar nu kent ze ook hier steeds meer mensen en zit ze veel beter in haar vel.’

‘Het mooie is’, zo zegt Judith, ‘dat we van elkaar leren. Wat ik vooral van haar heb geleerd is dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Voor de oorlog in Syrië had Maram een heel normaal leven, studeerde ze natuurkunde aan de universiteit, woonde ze met haar familie in een mooi huis, had een sociaal leven en een toekomst. Dat is in een klap weg. Nu is Syrië een soort derde wereldland geworden en is zijzelf ineens afhankelijk van anderen hier in Nederland. Dat voelde heel raar voor haar. Ik ben blij dat ik Maram heb leren kennen en hoop op nog veel mooie, gezellige gesprekken met haar.’

Is je interesse gewekt en zou jij (taal)maatje willen worden? Stuur dan een mail naar Eline op eline@welkominutrecht.nu